16.06.2017

Турыстычны гід па Беларусі VETLIVA працягвае цыкл стацей  "Вакол Беларусі за 7 дзён". Мы адправілі групу нашых супрацоўнікаў у экспедыцыю.

Нагадаем, што ў нас ёсць задача праехаць за 7 дзён вакол Беларусі на аўтамабіле. У папярэдняй частцы наша каманда пабывала ў Чачэрску і Магілёве, а свой шлях пачала з Гомеля. Як прайшоў наш першы дзень падарожжа, можна даведацца па гэтай спасылцы.

P1190061.jpg

Сёння 9 мая, раніца. Так атрымалася, што наша месца начоўкі знаходзілася недалёка ад Буйніцкага поля. Гэта вельмі вядомае, памятнае месца, дзе адбываліся знакавыя падзеі Вялікай Айчыннай вайны. Паколькі нам пашчасціла трапіць сюды ў Дзень Перамогі, побач праязджала і сігналіла аўтакалона з машын савецкіх часоў. Мы вырашылі аддаць даніну павагі загінулым, схадзіўшы да мемарыяла.

P1180667.jpg

Вёска Буйнічы вядомая яшчэ і сваім заапаркам, а таксама этнакомплексам з млынам і экскурсіямі. Мы ж з самай раніцы адправіліся паглядзець на зуброў, мядзведзяў і аленяў. Тэрыторыя заапарка проста велізарная! Асабліва гэта было відаць па вальерах, дзе жывуць казулі і горныя казлы. Сапраўдная раскоша! Падышоўшы да вальера з мядзведзем, я быў трохі здзіўлены, так як мядзведзяў так блізка ніколі не бачыў. Ніколі б не падумаў, што мядзведзь такога вялікага памеру, хоць гэта быў не дарослы мядзведзь, а мядзведзь-падлетак.

P1180671.jpg

Побач былі клеткі з трусамі і ваўкамі. Добрае суседства, як у мультфільме "Ну, пагадзі!".

P1180680.jpg

Недалёка можна было паглядзець і на лася, які назіраў за работнікам парку.

Было холадна і дзьмуў моцны вецер, таму мы на доўгі час не затрымліваліся час на адным месцы і пайшлі да зуброў. Нават здалёку яны дзівяць сваёй веліччу і памерамі! Шкада, што нам не ўдалося падабрацца да іх бліжэй, таму што цягнік, які катае па тэрыторыі заапарка і дазваляе лепш разгледзець жывёл, не працаваў: мы прыйшлі занадта рана. Але пару фатаграфій зрабіць змаглі.

P1180692.jpg

Нагледзеўшыся на зуброў, мы зразумелі, што трэба вылучацца ў Віцебск. Па шляху мы вырашылі наведаць яшчэ адну цікавую славутасць - гаючую крыніцу ў вёсцы Палыкавічы. Ехаць туды каля 30 хвілін. Гэтая крыніца знаходзіцца непадалёк ад Магілёва з боку Віцебска. Знайсці яе нескладана: заязджаем ў вёску па галоўнай дарозе, у канцы якой - паварот направа. Дарэчы, калі на павароце сустрэнеце маленькага кудлатага пса - перадайце яму ад нас прывітанне! Праехаўшы яшчэ ледзь-ледзь, Вы ўбачыце вялікую чырвоную Свята-Траецкую царкву.

P1180703.jpg

Першая праваслаўная царква ў вёсцы з'явілася ў 1770 годзе і называлася Свята-Параскевінскай (у імя пакутніцы Параскевы - апякункі той самй святой крыніцы ў вёсцы). Драўляны храм у жыцці мясцовых жыхароў іграў вялікую ролю.

Сама крыніца знаходзіцца на тэрыторыі храма. Для яго пабудаваны асобны будынак, дзе размешчана купель для хрышчэння дзяцей. Мы вырашылі падняцца да вытоку, але так і не змаглі да яго дайсці. Раніцай прайшоў дождж, і сцяжынкі разліло ад бруду. Надвор'е ўсё яшчэ не цешыла, хоць зрэдку сонца ўжо паказвалася з-за хмар.

P1180701.jpg

Месца, у якім размешчана крыніца, узгорыстае і вельмі ціхае. Вада ў ім лічыцца гаючай, аднак яна і так вельмі чыстая і на смак салодкая. Напэўна, гэта з-за таго, што яна мяккая. Набраўшы пару бутэлечак, каб узяць ваду з сабой, мы вымушаныя былі сесці назад у машыну і з'ехаць. Хоць і не хацелася: гэта месца прыцягвала да сябе і не адпускала ... 

Па дарозе на Віцебск машына пачала выдаваць дзіўныя гукі: апынулася, што адвалілася пластыкавая абарона знізу машыны. Узяўшы загадзя падрыхтаваныя ключы, мы яе дэмантавалі і працягнулі шлях. На хвіліну нам здалося, што наша падарожжа на гэтым і скончыцца і прыйдзецца патраціць шмат грошай на эвакуацыю нашага транспарту.

 Віцебск здаўся прасторным, практычна як Менск: шматпалосныя вуліцы і шырокія праспекты. Гэта не Магілёў і нават не Гомель. Тут часта сустракаюцца расійскія нумары, ды і ўся інфраструктура распрацавана пад расіян. Гэта можна заўважыць па цэнах у кафэ на цэнтральных вуліцах і па наяўнасці Макдональдса. Мы прыехалі ў Віцебск у раёне абеду і пачалі шукаць месца для перакусу ў цэнтры. Аднак сталовыя не працавалі, а ў кафэ дранікі каштавалі цэлых 16 рублёў!

P1180710.jpg

Узяўшы пару бутэрбродаў, наша каманда адправілася глядзець цэнтральную частку Віцебска. Начаваць мы збіраліся ў Полацку, таму часу было трохі і мы павінны былі выкарыстоўваць яго з розумам. Турыстычная частка Віцебска па памерах, ды і па колькасці славутасцяў вельмі вялікая: Дабравешчанская царква, царква Аляксандра Неўскага, Драматычны тэатр, манастыр Святога Духа, царква Уваскрасення Хрыстова, Віцебская ратуша, Успенскі кафедральны сабор і Летні амфітэатр. Ну, а зараз па парадку.

P1180727.jpg

Царква Аляксандра Неўскага стаіць на беразе Заходняй Дзвіны. Яна кідаецца ў вочы таму, што стаіць пасярод новабудоўляў і абноўленага парку, а ззаду яе ёсць і паркінг, і сучасны гандлёвы цэнтр. Таму зусім незвычайна бачыць драўляную царкву па суседству з імі.

P1180773.jpg

Успенскі сабор знаходзіцца ў найвышэйшай кропцы Віцебска. Адсюль бачныя ўсе славутасці і нават Летні амфітэатр. Сабор быў адкрыты, мы змаглі ўвайсці ўнутр і паставіць пару свечак. Надвор'е ў гэты дзень было халоднае і з зменнай воблачнасцю, але гэта не перашкодзіла зрабіць нам шыкоўныя фотаздымкі.

Трапіць у сабор можна заўсёды. Калі глядзіш на будынак звонку, здаецца, што ён павінен быць вельмі высокім знутры, але на самой справе ты апыняешся ў падвальным памяшканні. Менавіта гэтая зала адкрыта для наведвальнікаў кожны дзень. Там было цёмна, і удалых здымкаў, на жаль, не атрымалася. Дарэчы, да сабора можна падысці і з боку Драматычнага тэатра. Але, каб патрапіць у сабор адтуль, Вам прыйдзецца пераадолець лесвіцу з вялікай колькасцю прыступак. Аднак, калі вы дужыя духам - адважвайцеся!

P1180771.jpg

Каля сабора адкрываецца шыкоўная панарама на раку: запасайтесь плёнкай або флэш-картамі, паколькі фатаграфаваць будзеце шмат.

P1180755.jpg

Побач, каля сабора, знаходзіцца царква Уваскрасення Хрыста. Яна адрозніваецца ад усіх астатніх цікавым столлю, а дакладней насычаным сінім колерам. На жаль, фатаграфаваць у храме забаронена, таму паказаць не атрымалася. Затое, калі Вам здарыцца пабываць у Віцебску, будзе стымул зайсці ўнутр храма і на свае вочы пераканацца ў прыгажосці яго ўнутранага строя. Тут жа побач помнік Альгерду і Ратуша Віцебска, а таксама некалькі цікавых музеяў. Насупраць размясціўся парк адпачынку імя Фрунзе, праз які павольна працякае рака Віцьба. Так, так, тая самая, якая дала назву вафельны батончыкам.

Тут пачуўся званок: нам патэлефанавалі з Полацка і пацікавіліся, калі мы прыедзем. Гэта быў сігнал, што нам ужо пара пакідаць Віцебск і адпраўляцца далей. Наперадзе нас чакаў двухгадзінны пераезд у заходні час. У Полацку мы знайшлі хостел і вырашылі, што гэта выдатны варыянт, каб пераначаваць і заўтра працягнуць шлях. 

Дарэчы, яшчэ адзін невялікі лайфхак ад нашай каманды: калі перайсці на другі бок дарогі ад помніка Альгерда, то Вы зможаце захаваць сваім смартфонам адразу 3 славутасці Віцебска: Ратушу, храм Уваскрасення Хрыста і Успенскі сабор.

А заўтра нас чакае дзень у Полацку і ​​дарога да самога жывапіснаму раёну Беларусі - Браслаўскіх азёраў.


Вярнуцца да спісу