Турыстычны гід па Беларусі VETLIVA працягвае цыкл артыкулаў "Вакол Беларусі за 7 дзён". Мы адправілі групу нашых супрацоўнікаў у экспедыцыю па Беларусі.

Прыехаўшы ў Гродна, мы адразу ж здзейснілі набег на выбітнасці. Тут наша каманда ўжо неаднаразова пабывала, што дазволіла нам адчуваць сябе тут, як дома. У знаёмых дамах, вулачках і рэстаранах вакол нас не было нічога новага, але мы зноў закахаліся ў атмасферу Гродна.

У 1793 годзе ў Гродна з'явілася кірха - царква лютэранскага веравызнання. Дзесяцігоддзем раней у горад па запрашэнні гродненскага старасты прыехалі лютэране з Нямеччыны, якія павінны былі адкрыць тут каралеўскія мануфактуры.

Па дарозе мы забеглі ў Стары і Новы замкі, на агляд якіх, як нам здаецца, не варта марнаваць шмат часу. У адным з іх цяпер размяшчаецца Міністэрства культуры, і будынак перабудаваны ў стылі савецкай архітэктуры. Да таго ж, унутр без пропуску не патрапіць.

Затое, калі Вы любіце панарамныя здымкі, тут варта пабываць. Зусім побач з замкамі знаходзіцца гродненскае пажарнае дэпо, там жа размешчаны невялікі музей, дзе выстаўлена вялікая колькасць старых фота.

Апошнім месцам, якое мы наведалі ў Гродна, стаў Фарны касцёл. Дарэчы, гэту і шматлікія іншыя, не меней цікавыя выбітнасці гэтага выдатнага горада можна наведаць у складзе адной з нашых экскурсій, падчас якіх Вы даведаецеся яшчэ больш.

Мы патрапілі сюды якраз падчас ранішняй службы, таму вырашылі не губляць магчымасць і зайсці паглядзець, як яна праходзіць. Служба вялася на польскай мове. Як нам здаецца, службы ў касцёлах больш дэмакратычныя, чым у праваслаўных цэрквах. Людзі могуць тут знаходзіцца ў любой адзежы, не патрэбныя і галаўныя ўборы. Унутры мы не здымалі, каб не перашкаджаць іншым людзям, і хутка сышлі.

Пабадзяўшыся па Гродна пешшу, мы вырашылі, што надышоў час назапашваць новыя ўражанні. Узялі курс на Аўгустоўскі канал: наперадзе нас чакала 60 кіламетраў дарогі. Ехалі мы ў напрамку да шлюза, размешчанага ў вёсцы Немнава.

Прыехаўшы сюды, мы высвятлілі, што знаходзімся тут у адзіноце. Не было відаць ні турыстаў, ні мясцовых жыхароў, толькі прыязны сабака бегаў непадалёк і жадаў, каб мы яго пагладзілі. З лёгкай рукі мы далі яму мянушку "Сябар", бо ён усюды хадзіў з намі.

Зусім нядаўна шлюз быў адрэстаўраваны: цяпер там вельмі выдатна шпацыраваць, ды і ў яго наваколлях вельмі хораша. Сюды адназначна трэба прыехаць!

Можна з упэўненасцю сказаць, што візітнай карткай Гродненскай вобласці з'яўляюцца бязмежныя палі дзьмухаўцоў. Яны сустракаюцца ўсюды, у іх так выдатна фатаграфавацца. Мы таксама не змаглі выстаяць і па дарозе да Мірскага і Нясвіжскага замка спыніліся спецыяльна дзеля таго, каб атрымаць шыкоўныя кадры.

Гэта месца ў прадстаўленні не мае патрэбу: яго ведаюць як усе беларусы без выключэння, так і шматлікія замежныя турысты. У нашым выпадку мы атрымалі чарговае таму пацверджанне: адначасова з намі тут знаходзілася кітайская дэлегацыя. Мы сказалі адной з турыстак "Ніхао мей", што азначае "Прывітанне, прыгажуня!", з-за чаго тая растала і пайшла далей з усмешкай. Затым вырашылі перакусіць у кафэ "Мірум", якое знаходзіцца побач. Тут вельмі добрая беларуская кухня і, дарэчы, менавіта ў гэтым месцы ў жніўні праводзіцца класны штогадовы open-air пад назвай Mirum music festival. Сёлета ён будзе праходзіць ужо ў 4 раз.

Зрабіўшы пару сотняў здымкаў, вырашана было ехаць далей - да суседа Мірскага замка ў Нясвіж. Знаходзяцца яны адзін ад аднаго ўсяго ў 20 кіламетрах.

Абодва замка цалкам адрэстаўраваны, вакол іх размяшчаецца развітая інфраструктура, што вельмі зручна для замежнікаў, якія прывыклі да камфортных умоў. У самым Нясвіжскім замку, дарэчы, ёсць гасцініца, у якой нам давялося спыняцца аднойчы. Было вельмі незвычайна спаць у такім будынку, а раніцай мы адчулі сябе вельмі выдатна. Кошт экскурсіі па замку складае 16 рублёў, а начлег у нумары каштуе ад 120 рублёў за ноч.

Пара было і меру ведаць. Мы запланавалі начлег у Брэсце, куды неўзабаве і адправіліся.

Да вечара мы дабраліся да Брэста. Засяліўшыся ў кватэру, мы вырашылі, што трэба як след паесці і аднавіць сілы пасля такога доўгага пераезду. Звязаліся з мясцовымі жыхарамі. Яны ўсё, як адзін, раілі нам установу з інтрыгавальнай назвай "Карова" куды мы ў выніку і вырашылі завітаць. Тут вараць крафтавае піва і гатуюць выдатныя стэйкі, раім!

Добра павячэраўшы і нагуляўшыся па вячэрнім Брэсце, экскурсію мы вырашылі пакінуць на заўтра і проста палюбавацца заходам.

Шпацыруючы па пешаходнай вуліцы, сустрэлі ліхтаршчыка. Ён запаліў апошні ліхтар і пайшоў дадому, але абяцаў вярнуцца заўтра. Вельмі цёплая і незвычайная традыцыя!

Гэта быў доўгі і цяжкі дзень. А заўтра нас чакае наступная порцыя старадаўніх замкаў і палескіх балот.

З нашым маршрутам можна азнаёміцца вось на гэтай карце.