Турыстычны партал VETLIVA, як эксперт у падарожжах, вырашыў стварыць гайд па прыгожых месцах, да якіх можна дабрацца на веласіпедзе, у самых вялікіх гарадах Беларусі. Яго мэта - пазнаёміць вас з вельмі цікавымі лакацыямі менавіта вашага горада.

Сёння мы знаходзімся ў Віцебску і нас чакае маршрут працягласцю ў 20 км па цэнтры горада. Нас суправаджае Насця - аматар веласіпедаў, якая і будзе нашым гідам сёння. У мінулы раз мы каталіся ў Магілёве, а паглядзець, як гэта было, можна ў гэтым артыкуле. Як заўсёды, на нашай інтэрактыўнай карце падарожжаў па Беларусі сабраны ўсе трэкі - кропкі, дзе мы пабывалі.

Насця катаецца не вельмі шмат, і гэта была яе першая паездка пасля зімовага прастою. Віцебск сустрэў нас тэмпературай у 3 градусы цяпла і зменлівым надвор'ем, якое намякае, што зіма яшчэ канчаткова не ўступіла правы вясне: дождж змяняла сонца, што раз-пораз выходзіла з-за хмар. Па адзежы Насці было відаць, што яна ўлічыла зменлівае віцебскае надвор'е, чаго нельга было сказаць пра нас. Курткі былі лёгкімі, а шапкі засталіся дома.  Сустрэліся мы каля кафэ  і пачалі свой рух у бок любімых месцаў Насці. 

Мы звярнулі ўвагу на тое, што вуліцу, па якой мы ехалі (Маскоўскі праспект), добра падрыхтавалі да веласіпеднага руху. 3 гады таму было зусім па-іншаму, а цяпер былі зрэзаны бардзюры і зроблены пад'езды да іх. Побач ездзілі трамваі, больш звыклы від транспарту для Мінска, які мы не чакалі ўбачыць тут. Насця ж прыкмеціла, што ёй падабаецца ездзіць на трамваях, таму што яны ўтульныя.  Паступова мы набліжаліся да цэнтра горада.

Гэты трызубец, на фота ніжэй, было відаць здалёк, а міма яго і зусім праехаць немагчыма. Ён настолькі вялікі і высокі, што зачароўвае сваім памерам. Кожны зубец сімвалізуе адно з трох войскаў, якія змагаліся за вызваленне Беларусі.

Помнік стаіць на беразе ракі, якая падкрэслівае яго велічнасць, маштабы бітвы і беды, якія спасціглі Беларусь падчас вайны. Яны ўвасоблены архітэктарам праз форму і памеры. Помнік здаецца яшчэ большым, калі падысці да яго з боку набярэжнай.

Потым мы спусціліся ўніз, на набярэжную, і паехалі наперад. На нашым шляху нам сустрэліся адразу дзве выбітнасці Віцебска: Благавешчанская царква і Храм святога Аляксандра Неўскага.

Благавешчанская царква размешчана ў маляўнічым цэнтры горада Віцебска на беразе Заходняй Дзвіны. Пабудаваны ў X ці XII стагоддзі, гэты храм з'яўляецца самым старадаўнім і ўшанаваным як сярод карэнных жыхароў, так і сярод гасцей горада.

Царква цікавая ў першую чаргу тым, што на ёй ёсць неатынкаваны ўчастак, які паказвае стары падмурак царквы. Акрамя таго, яна стаіць на беразе Заходняй Дзвіны. Уся набярэжная ў Віцебску настолькі маляўнічая, што выклікае жаданне дастаць з кішэні смартфон і рабіць пасты ў Інстаграм. Нашы сябры нават напісалі ў каментарах, што адпішуцца ад нас з-за велізарнай колькасці фота з Віцебска, якія мы запосцілі нядаўна.

Поруч з царквой знаходзіцца драўляны храм імя Святога Мікалая Неўскага. Гэта будынак цёмнага колеру, які выглядае вельмі кантрастна на фоне новенькіх шматпавярховак і гандлёвага цэнтра. Нехаця задумваешся пра непазбежнасць прагрэсу і будучыні...

Гісторыя ўзнікнення царквы цесна звязана з іншым храмам. У 1992 годзе, калі вялося будаўніцтва Свята-Благавешчанская царквы, вернікам няма дзе было маліцца. Таму і сталі яны прасіць пра вылучэнне якога-небудзь памяшкання, дзе можна было б часова спраўляць набажэнствы. Духавенства пайшло насустрач вернікам і прыняло рашэнне пра ўзвядзенне простага драўлянага будынка, які павінен быў стаць заменай асноўнаму храму да завяршэння яго будаўніцтва.

Насця любіць бываць у гэтым месцы з-за панарамы, якая адкрываецца адгэтуль. Побач - стары раён з цікавымі будынкамі і паўнаводная рака. Ёсць шмат крамак і месцаў, дзе можна купіць каву і павольна пагуляць.

Мы зноў селі на веласіпеды і пачалі круціць педалі. Наступнымі пунктамі нашага маршруту сталі драматычны тэатр Якуба Коласа і пешаходная вуліца, якая вядзе да Ўспенскага Сабора і лялечнага тэатра, куды мы і адправіліся. Сёння над намі зноў навіслі хмары, але фатаграфіі ад гэтага атрымліваюцца цяжкімі і мяккімі адначасова, а такі цікавы кантраст сустракаецца рэдка.

Насця растлумачыла свой выбар тым, што там знаходзіцца аглядная пляцоўка з вім на раку Віцьба, Віцебскую ратушу і Васкрасенскую царкву. У гэтым месцы значна менш прахожых, таму здаецца, што ўсё гэта - толькі для цябе аднаго.

Мы ўжо заўважылі, што Насця любіць ціхія і адасобленыя месцы, дзе можна расслабіцца. Таму так і атрымалася, што ўсе яе ўлюбёныя месцы - гэта малавядомыя куточкі для рэлаксу і адпачынку ў цішыні. 

Па дарозе да наступнай кропкі мы спыніліся ў Васкрасенскай царквы і зайшлі ўнутр. Столь гэтай царквы падобны блакітнаму небасхілу, таму, калі будзеце ў Віцебску, абавязкова зайдзіце ўнутр храма, не пашкадуеце! 

У цэркве знаходзіцца 11 званоў. А вам падабаецца іх гук? Кажуць, што ён валодае нават лячэбнымі ўласцівасцямі. Так гэта ці не, мы не будзем дакладна сцвярджаць, але з тым, што гэтыя гукі зачароўваюць і пранікаюць у самую душу, выносяць у далёкія далечыні і пры гэтым дазваляюць не думаць абсалютна ні пра што - наўрад хтосьці возьмецца паспрачацца.

Зусім недалёка знаходзіцца арт-прастора, а побач з ёю Насця паказала нам Віцебскі алфавіт, які малявала яе сяброўка. Кожнай літары адпавядае якая-небудзь выдатная мясціна Віцебска. 

Мы  праехалі не ўсе запланаваныя месцы, але ў нас ужо склалася ўражанне, што ў Віцебск трэба прыязджаць дзеля духоўнай асветы: розных храмаў і цэркваў у цэнтры вельмі шмат.

Зусім недалёка знаходзіцца Успенскі сабор - гэта найвышэйшая кропка нашай паездкі. Адгэтуль адкрываецца самы лепшы від на Віцебск і яго цэнтр і бачны нават Віцебскі амфітэатр, на якім праходзіць штогадовы фэст "Славянскі кірмаш".

Успенскі сабор, размешчаны ў беларускім горадзе Віцебску - сапраўды ўнікальнае культавае збудаванне. Першая дакументальна вядомая пабудова, якая знаходзілася тут больш за шэсцьсот гадоў назад, на жаль, не захавалася. Аднак намаганнямі вернікаў і неабыякавых да гістарычнай спадчыны людзей ён быў адноўлены па ўзоры старажытнага храма. Цяпер Успенскі сабор прыцягвае велізарную колькасць турыстаў, якія часта прыязджаюць у Віцебск толькі дзеля гэтай святыні.

Зусім побач знаходзіцца парк імя Фрунзе - гэта апошняя кропка ў нашым маршруце. Па дарозе да яго мы ўбачылі Віцебскую ратушу.

Парк  не прыстасаваны для таго, каб у ім ездзілі на веласіпедзе: гэта відаць па фота вышэй. Няма спецыялізаваных спускаў, аднак і знакаў, якія забараняюць рух на веласіпедах, мы таксама не бачылі.

Крыху пазней з'явіліся веласіпедныя дарожкі. Удалечыні шумела вада - гэта быў гук невялікай плаціны, па якой пракладзена дарожка. Добрае месца для бегу і велапрагулак. 

Наша паездка падышла да канца. Гэта была займальная экспедыцыя, а нас ужо чакае наступны горад. У Мінску нашым гідам будзе Анастасія, якая абяцала паказаць вельмі класныя месцы.

Як заўсёды, наш маршрут можна знайсці на карце і праехацца па ім самастойна. Прыгожых вам фота! Убачымся ў наступным горадзе.