Слаўгарад

Слаўгарад размясціўся ў 70 кіламетрах ад горада Магілёва на беразе ракі Проня. Раней гэты горад называўся Прапойск, а пасля Вялікай Айчыннай вайны стаў называцца Слаўгарад. Гісторыкі сцвярджаюць, што на мясцовай гаворцы слова «прапіць» азначае моцны вір, што і лягло ў аснову назвы паселішча. А неабходнасць у перайменаванні горада ўзнікла тады, калі ў 1945 годзе дывізіі, якая вызваляла горад, было прысвоена званне гвардзейскай. Камандаванне палічыла, што найменне «Гвардзейская Прапойская дывізія» з'яўляецца немілагучным і вырашыла змяніць назву горада.

 Упершыню горад быў згаданы ў 1136 годзе і яго землі ўваходзілі ў Смаленскае княства, а пасля перайшлі ў склад княства Літоўскага.

За час свайго існавання горад перанёс мноства войнаў і разбурэнняў. Падчас Паўночнай вайны большая частка насельніцтва горада загінула, а ў 1772 годзе землі перайшлі ў склад Расійскай Імперыі. Кацярына II падарыла землі князю Галіцыну, які валодаў імі доўгія гады.

Водныя гандлёвыя шляхі, якія праходзілі праз горад, мелі важнае стратэгічнае значэнне для яго развіцця. Дзякуючы гэтаму горад эканамічна хутка развіваўся.

Візітнай карткай горада лічыцца Замкавая гара - старажытнае гарадзішча, размешчанае на рацэ Сож. Да сённяшняга дня захаваліся ваенныя ўмацаванні гарадзішча ў выглядзе земляных равоў і валоў.

На месцы былой сядзібы Галіцыных захаваліся рэшткі прысядзібнага парку, у якім могуць прагуляцца ўсе жадаючыя.

У цэнтры горада знаходзіцца найпрыгажэйшая царква Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы. Пабудаваная яна ў стылі класіцызму, пра што сведчыць ансамбль царквы і званіцы. У 1793 годзе пад кіраўніцтвам Галіцына была пабудавана новая царква Нараджэння Багародзіцы. Гэта быў прыгожы храм з васьмігранным купалам. Праектаваннем храма займаўся архітэктар Іван Львоў. Важна адзначыць, што ўсе будаўнічыя матэрыялы, акрамя жалеза на дах, вырабляліся ў самім горадзе. Інтэр'ер храма быў упрыгожаны іканастасам, фрэскамі і жывапісам з Новага і Старога запаветаў. Побач з храмам была пабудавана невялікая званіца, гаспадарчыя пабудовы і будынак царкоўна-прыходскай школы. У часы, калі пачаліся атэістычныя ганенні, храм быў зачынены, а будынак выкарыстоўваўся як дапаможнае памяшканне прыстані. У час Вялікай Айчыннай вайны храм моцна пацярпеў. Сёння - гэта найпрыгажэйшы храм горада. Будынак царкоўна-прыходскай школы, пабудаванае пры царкве, лічыцца адной з славутасцяў горада.

У 19 стагоддзі ў горадзе была пабудавана паштовая станцыя, убачыць якую сёння можа кожны жадаючы.

Гісторыю горада, традыцыі захоўвае ў сваіх сценах будынак краязнаўчага музея. Усе жадаючыя могуць паглядзець прапанаваную экспазіцыю, даведацца ад экскурсаводаў пра гісторыю Слаўгарада.

Цікавым лічыцца і тое, што з мая па кастрычнік праз раку Сож пракладваецца пантонны мост.

У самым цэнтры горада знаходзіцца алея памяці пахаваных вёсак Слаўгарадскага раёна, якія пацярпелі ад Чарнобыльскай катастрофы.