Палыкавічы

У Магілёўскім раёне Магілёўскай вобласці размясцілася даволі ўтульная вёска Палыкавічы, якая штогод прыцягвае да сябе вялікае мноства турыстаў, прычым не толькі з Беларусі, але і з-за мяжы. Справа ў тым, што тут размешчаны адзін з найчыстых у краіне вытокаў, які сапраўды лічыцца святой крыніцай.

Са старажытных стагоддзяў у сучаснасць

Археолагамі ўстаноўлена, што на тэрыторыі цяперашняй вёскі першыя паселішчы з'явіліся яшчэ да нашай эры. Тым не менш, годам заснавання Палыкавічаў лічыцца 1501 год, калі вёска ўпершыню згадваецца ў летапісах. Зрэшты, варта адзначыць, што першапачаткова гэтая мясцовасць мела некалькі іншую назву - Палуйкавічы. Гэтае слова бярэ свой пачатак ад «палуйкі», як у тыя часы называлі жменю выцертага лёну. А з улікам таго, што само паселішча размяшчаецца на берагах Дняпра, такая назва цалкам апраўдана. Тут сапраўды маглі вырошчваць лён.

Першая згадка ўладальніка зямель тычыцца Станіслава Кезгайлы, які ў 1522 годзе займаў пасаду Магілёўскага старасты. Пазней землі перайшлі да дзяржавы. Аднак ужо ў XVII стагоддзі згадваецца іх новы ўладальнік - князь Казімір Сініцкі. Пры ім на тэрыторыі Палыкавічаў быў узведзены велічны палац, які, на жаль, быў разбураны ў наступны перыяд.

Яшчэ пры першым падзеле Рэчы Паспалітай мясцовасць была перададзена ў склад Расійскай Імперыі, дзе ў далейшым перайшла ў рукі мясцовага генерал-маёра Івана Рымскага-Корсака. Менавіта яго заслуга належыць прывядзенне ў належны выгляд наяўнай тут прыроднай крыніцы, гаворка пра якую пойдзе далей.

Святая крыніца Палыкавічаў

Наогул, першае пра яе згадванне ставіцца яшчэ да перыяду Кезгайлы, а менавіта да 1552 году. Аднак да Рымскага-Корсака мала хто займаўся ўладкаваннем крыніцы і бліжэйшых тэрыторый. Ён жа не толькі падняў сапраўдны ацынкаваны каменны грот, які палягчае доступ да чыстай вады дзякуючы зрубу, які спускаецца ад яго, і які, у сваю чаргу, па трубах перадаваў ваду ў адмысловы басейн, але і стаў ініцыятарам будаўніцтва Свята-Параскевічскай царквы. Пакутніца Параскева Пятніца лічыцца апякункай дадзенай крыніцы, якая носіць яе імя - Пятніцкая крыніца. Нядзіўна, што да яго здзяйсняліся, ды і дагэтуль здзяйсняюцца сапраўдныя пешыя паломніцтва, асабліва распаўсюджаныя сярод маладых дзяўчат, якія жадаюць шчасця ў сямейным жыцці.

Тады ж, у XIX стагоддзі, было праведзена даследаванне, паводле вынікаў якога воды крыніцы былі прызнаныя найчыстымі ва ўсёй акрузе і насычанымі карыснымі мінеральнымі рэчывамі.

Даволі сумная гісторыя вышэйзгаданай Свята-Параскевічскай царквы. Справа ў тым, што першапачаткова яна была драўлянай, таму не выстаяла перад націскам часу, і ўжо ў 40-х гадах мінулага стагоддзя была адрамантаваная і адноўлена мясцовымі жыхарамі для правядзення службаў. А ўжо пасля вайны, у 1970 годзе, у царкве здарыўся пажар, практычна цалкам яе знішчыў.

Аднак блізкасць крыніцы зрабіла сваю справу, і адносна нядаўна, у 2012 годзе, на яе месцы была адбудаваная новая, ужо мураваная царква, якую тут жа асвяцілі ў гонар Святой Тройцы.

Сёння чыстыя воды Пятніцкай крыніцы выкарыстоўваюцца таксама і ў бальнеялагічных мэтах. Паводле сучасных даследаванняў, яны больш чым на 25% мінералізаваны і валодаюць гаючымі ўласцівасцямі пры шматлікіх захворваннях. Нядзіўна, што яшчэ ў старажытныя часы мясцовыя жыхары вёскі лячылі з дапамогай святой крыніцы крывацёку, язвавыя хваробы, хваробы зубоў, ангіну і многія іншыя хваробы.