Чэрыкаў

На беразе маляўнічай ракі Сож у Магілёўскай вобласці размяшчаецца невялікі горад, які называецца Чэрыкаў. Аб паходжанні назвы ёсць легенда, якую распавядаюць экскурсаводы: напалі на горад войскі татарскія і сталі адбіраць у мясцовага насельніцтва жывёл, якія потым зарэзалі. Слова «чырык» у перакладзе з татарскага азначае «рэзаць», так і з'явілася назва горада. Але ёсць у гэтай легендзе адно «але»: татарскія войскі ніколі не былі на Чэрыкаўскай зямлі.

Першая згадка пра горад адносіцца да 1460 году. Кароль Казімір Чацвёрты Ягелончык выдаў загад, у якім гаварылася аб тым, каб пабудаваць у горадзе ў гонар выратавання яго жонкі некалькі праваслаўных цэркваў. Горад, які знаходзіўся ў складзе Вялікага Княства Літоўскага, неаднаразова падвяргаўся ваенным нападкам з боку ўсходніх суседзяў. У 1641 годзе Чэрыкаў атрымаў свой уласны герб, на якім былі намаляваны тры вежы і рыцар на блакітным фоне. У сувязі з тым, што горад падвяргаўся часта ваенным дзеянням, гэта моцна перашкаджала яго развіццю. Ёсць гісторыя, што імператрыца Кацярына II аднойчы наведала горад, ацаніла яго бядотнае становішча і пажалавала 300 рублёў на будаўніцтва праваслаўных храмаў.

Адным з найстарэйшых збудаванняў Чэрыкава лічыцца касцёл у імя Жываначальнай Тройцы, які пабудавалі ў 1856 годзе. І ўсё бы нічога, але з прыходам савецкай улады ў храме стала размяшчацца гандлёвая база. Падчас Другой Сусветнай вайны храм быў часткова разбураны, а пасля невялікай рэканструкцыі ў ім размясціўся гарадскі Дом культуры. Сіламі гараджан касцёл быў адрэстаўраваны і на дадзены момант выкарыстоўваецца па прызначэнні.

У канцы 19 стагоддзя ў горадзе ўзвялі царква Нараджэння Багародзіцы.

Прыблізна з гэты ж час у горадзе пабудавалі бальніцу. Зараз хірургічны і тэрапеўтычны карпусы захавалі свой першапачатковы выгляд, на што звяртаюць увагу мясцовыя жыхары і госці горада.

Краязнаўчы музей сабраў рэдкія экспанаты пра гісторыю горада, таму ўсім турыстам несумненна неабходна яго наведаць.

Для тых, хто любіць актыўны адпачынак, падрыхтавана рэкрэацыйная зона. Размясцілася яна на беразе гарадскога возера. Ёсць утульныя альтанкі, лавачкі, а на вадзе ўсталяваны незвычайны карабель. Штогод на гэтым маляўнічым месцы гараджане і госці горада ў ноч з 6 на 7 ліпеня святкуюць Купалле.

На беразе гэтага возера ўсталяваны помнік воінам-інтэрнацыяналістам.

Любімае месца шпацыраў - гарадскі парк. У цені галіністых дрэў гараджане могуць прагуляцца, адпачыць, падыхаць свежым паветрам, а ў гарачае надвор'е атрымаць асалоду ад прахалоду.

У гарадскім парку ўсталяваны помнік воінам, якія загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.