Старыя Дарогі

Пра населены пункт, які сёння носіць назву Старыя Дарогі, вядома з часоў ВКЛ, а дакладней з 1524 года. Да канца стагоддзя паселішча было ў складзе Глускай воласці, якая была ўласнасцю князёў Гальшанскіх. Пасля атрымання Магдэбургскага права з'явіўся ўласны герб "Гіпацэнтаўр", якім карысталіся і самі Гальшанскія.

У сярэдзіне 17 стагоддзя горад налічвае 95 хат і ўжо ўваходзіць у землі, якія належалі Радзівілам, кіроўцам Слуцкага княства. Падчас руска-польскай вайны (1654-1667) Старыя Дарогі часткова былі разбураны захопнікамі - засталося толькі 34 двары і 3 вуліцы. У канцы стагоддзя ў 6 кіламетрах ад паселішча з'яўляецца яшчэ адшчін населены пункт, і з гэтага часу аб'яднанае мястэчка завуць Старымі дарогамі.

У складзе Расійскай імперыі

У 1793 годзе Старыя Дарогі становяцца вёскай у складзе Бабруйскага павета.

У 1871 годзе ў вёсцы адкрыта смалярня, праз 13 лёт пачне сваю работу лесапільня, такім чынам плённа ідзе развіццё дрэваапрацоўкі.

У сярэдзіне 90-х гэтага ж стагоддзя праз Старыя Дарогі праходзіць будаўніцтва Любава-Роменскай чыгункі, тут адкрываецца чыгуначная станцыя. Пачынае працаваць чыгунка Асіповічы-Старыя Дарогі. Ад станцыі да Слуцку наладжаны аўтамабільныя перавозкі. Гэта ўсё разам паспрыяла разрастанню вёскі - да гэтага часу налічваецца сотня двароў і больш за 2000 чалавек, іх абслугоўвала некалькі крам, дзейнічалі лесапільны і фанерны заводы. У пачатку 20 стагоддзя Старыя Дарогі - ужо мястэчка. Гандлёвыя вуліцы тых часоў у горадзе можна знайсці і сёння.

У 1914 годзе ў мястэчку адкрыта народная вучэльня. Годам пазней па чыгунцы са Старых Дарог ужо можна было дабрацца да Слуцку.

У складзе СССР

У сакавіку 1918 года была абвешчана Беларуская Народная Рэспубліка, і Старыя Дарогі ўвайшлі ў склад тэрыторыі гэтай дзяржавы. Пасля Першай сусветнай вайны яны былі акупаваны нямецкім, а потым і польскім войскам. 1 студзеня 1919 года ў горад прыходзіць савецкая ўлада (Беларуская ССР). З 1924 гады Старыя Дарогі - раённы цэнтр.

Вялікая Айчынная ў Старых Дарогах

У 1940 годзе 28% гарадскога насельніцтва складалі яўрэі (больш за 1000 жыхароў), для гэтай катэгорыі насельніцтва адкрываюцца сінагогі і яўрэйскія школы.

Горад быў захоплены фашысцкім войскам у чэрвені 1941. Амаль усё яўрэйскае насельніцтва было сабрана ў зачыненым гета, якое было ўладкавана ў раёнах вуліц Горкага, Свярдлова, Урыцкага і Кірава. На апошняй якраз знаходзілася яўрэйская школа.

19 студзеня 1942 года - крывавы дзень у гісторыі Старых Дарог. Менавіта тады масава пакаралі смерцю мясцовае насельніцтва з яўрэйскімі каранямі. Пазней таксама расстрэльвалі і іншых жыхароў, і ваеннапалонных. У агульнай колькасці акупантамі было забіта 4000 чалавек. На адным з месцаў расстрэлаў - у ваенным мястэчку - у 1995 годзе з'явіўся помнік "Ахвяра фашызму". Вызвалілі Старыя Дарогі 28 ліпеня 1944 падчас аперацыі "Баграціён".

Да канца вайны недалёка ад Старых Дарог працаваў лагер, праз які перапраўлялі вызваленых з палону і выжылых пасля халакосту людзей. Ужо ў 45-м тут адкрыліся школы, а з 50 - бібліятэкі і хаты-чытальні.

Пасляваенны перыяд

У 60-х у Старых Дарогах некалькі разоў мянялася кіраванне. Спачатку Старадарожскі раён ліквідавалі і землі падзялілі паміж Слуцкім і Асіповіцкім раёнамі, потым Старыя Дарогі зноў сталі райцэнтрам.

Сёння ў горадзе жыве каля 11,5 тысяч чалавек.