Салігорск

Салігорск - адзін з самых маладых беларускіх гарадоў і найбольш буйных раённых цэнтраў краіны. У першыя гады існавання горада сярэдні ўзрост яго жыхароў быў не вышэй за 26 гадоў.

У сярэдзіне мінулага стагоддзя ў Мінскай вобласці былі знойдзеныя радовішча калійных соляў. У гэтым раёне было вырашана заснаваць рабочы пасёлак.

Салігорск існуе крыху больш за паўстагоддзя, з 1958 года. 10 жніўня гэтага года ў ваколіцах вёскі Чыжэвічы быў закладзены камень як сімвал нараджэння новага населенага пункта - Нова-Старобінскага, які ўжо ў 59-м афіцыйна назавуць Салігорскам. Меркавалася, што тры мікрараёна заселяць парадку 16 тысяч чалавек.

Будаўніцтва працоўнага пасёлка пачынаецца на месцы вёскі Вішнёўка. Гарадскія магістралі і жылыя кварталы адзін за адным вырасталі замест шасці знесеных вёсак. Першым быў закладзены квартал №23, тут жа з'явіліся першыя жыхары - іх пасялілі ў толькі што пабудаваныя 6 інтэрнатах. Некалькімі месяцамі пазней узведзены першы 16-кватэрны дом.

Сацыяльная сфера

Практычна адразу ў горадзе адкрылі паліклініку на 2 аддзяленні - тэрапеўтычнае і хірургічнае. Некалькімі месяцамі пазней прыступілі да будаўніцтва новай, гарадской - разлічанай на прыём 500 чалавек, і паліклінікі калійных камбінатаў - на 250 чалавек. Для пацыентаў зарапрацавала першае стацыянарнае аддзяленне пакуль толькі на 35 месцаў.

Пачынаць усё з нуля прыйшлося і ў сферы адукацыі. 1 верасня 59-га першая пачатковая школа набрала 4 класа. Праз год у рабочым пасёлку ў першую салігорскую сярэднюю школу пайшло ўжо 520 вучняў, у яслі набралі 120 малых. Насельніцтва горада паступова расло, і таму новыя ўстановы адукацыі з'яўляліся тут кожныя 2-3 гады. У 61-м годзе запрацавала музычная школа і горнахімічны тэхнікум.

У 60-м для жыхароў адкрылі ўнівермаг і завод па вытворчасці хлеба. Па аўтамагістралях Салігорску пачалі курсіраваць першыя аўтобусы. У 61-м - жыхары горада ўжо змаглі хадзіць у кіно і глядзець тэлеперадачы дома - запрацаваў рэтрансляцыйны тэлецэнтр.

У 62-м па толькі што пабудаванай у рэгіёне чыгуначнай галінцы пасажыраў упершыню правёз цягнік па маршруце з Салігорска ў Слуцк.

На пачатак 1963-га Салігорск налічваў больш 18 тысяч жыхароў, і ўжо ў траўні гэтага ж года яму быў прысвоены статус горада.

У 67-м на рацэ Случ з'явілася вадасховішча плошчай 2760 га, якое будавалі на працягу 3 гадоў.

Асноўны напрамак прамысловасці Салігорска

У райцэнтры функцыянуе больш за 60 прадпрыемстваў, аднак размяшчэнне ў раёне радовішчаў калійных соляў, можна сказаць, стала вызначальным для прамысловага патэнцыялу Салігорска.

ААТ «Беларуськалій» можна назваць галоўным у горадзе - 20 тысяч супрацоўнікаў вырабляюць тут звыш 90% аб'ёму ўсёй прадукцыі рэгіёну. Гэта адзін з самых буйных у свеце, другі ў СНД вытворца мінеральных калійных угнаенняў: на экспарт свету сыходзіць больш за 80%. Атрымліваюць прадукцыю калійнага прадпрыемства звыш паўсотні краін планеты.

Шырока вядомыя ў краіне і тавары салігорскага легпрама - прадпрыемства «Купалінка» і «Калінка». Акрамя гэтага, у горадзе функцыянуе некалькі заводаў.

Штогод колькасць жыхароў Салігорска расце. Да 16-га года цяперашняга стагоддзя лічба перавысіла 106 з паловай тысяч чалавек.