Сёмкава

Вёска Сёмкава адносіцца да Мінскага раёна Мінскай вобласці, уваходзіць у склад Папярнянскага сельсавета. Ад кальцавой аўтадарогі сталіцы да Сёмкава ўсяго 10 кіламетраў. Праз вёску цячэ рэчка Чарвянка, непадалёку ад населенага пункта раскінулася Мінскае мора.

Гістарычныя звесткі

У пісьмовых крыніцах першае згадванне пра вёску Сёмкава было знойдзена ў 1567 годзе. У 80-х гадах XVI стагоддзя на тэрыторыі вёскі размяшчаўся маёнтак, якое належыў княскаму роду Саламарэцкіх. У 1755 годзе вёска пераходзіць ва ўладанне мінскага ваяводы Адама Хмары.

Насельніцтва

У наш час у вёсцы Сёмкава пражывае больш за паўтары тысячы чалавек.

Выбітнасці

Пасля атрымання ў валоданне сядзібы, Адам Хмара прыняўся рэфармаваць атрыманую маёмасць. Ім была пабудавана новая сядзібная хата, два флігеля, уязная брама, заснавана маляўнічая аранжарэя і парк з дэкаратыўнымі альтанкамі.

Сядзібная хата была пабудавана ў стылі барока, якое ў некаторых элементах пераходзіла ў класіцызм. Некаторыя гісторыкі лічаць, што ў архітэктуры будынка ёсць і элементы ракако. Каменны аднапавярховы будынак мае прамавугольную форму. Высокі дах сядзібнай хаты меў фігурныя вокны. Порцік, які вылучае цэнтральную частку хаты, меў трохкутны франтон. Цэнтральная частка сядзібнай хаты была падзелена на парадныя залы. Да аднаго з залаў па левым боку прылягаў ванны пакой, аздоблены люстэркамі. Інтэр’ер хаты казаў пра высокі матэрыяльны дастатак яго ўладальнікаў: пазалочаныя люстры, падлогі з паркетам, каміны, аздобленыя чорным мармурам, дарагая мэбля. У доме захоўвалася багатыя калекцыі карцін, абразаў, сямейных партрэтаў. Адам Хмара быў яшчэ і ўладальнікам унікальнай бібліятэкі. Прасторная сталовая разлічвалася на 100 месцаў. У ёй вісеў партрэт самога ваяводы, выкананы ва ўвесь рост і аздоблены пазалочанай рамай.

Правы флігель быў менш за левы па памерах і служыў будынкам для адміністрацыйна-гаспадарчых мэт. Левы флігель меў памеры з сядзібны дом і быў прызначаны для размяшчэння гасцей, настаўнікаў і гувернантак. У цэнтры флігеля знаходзілася авальная зала. Па баках абодвух будынкаў стаялі каменныя пілоны з вазамі, за якімі пачынаўся парк. Ён займаў невялікую плошчу, быў акружаны ліпавай алеяй па перыметры. Алея разам з парадным дваром была абнесена адзінай агароджай, што надавала кампазіцыі сядзібы эфект завершанасці.

Парадны двор, як і сама сядзіба, меў прамавугольную форму, па яго перыметры раслі ліпы з акуратна пастрыжанай круглай кронай. Уязная брама ўяўляла сабою чатыры пілоны, два з якіх, размешчаныя па баках, былі ніжэй за тыя, што распалагаліся ў цэнтры. Усю тэрыторыю параднага двара займаў траўнік. Інавацыя ў яго рашэнні складалася ў тым, што на палатне траўніка знаходзілася два боскета. Яны мелі трохкутную форму і складаліся з пузыраплодніка каліналіснага і елкі звычайнай.

У 1902 годзе ў сядзібе быў пабудаваны бровар. Дарэчы, вядомы беларускі паэт Янка Купала калісьці прыйшоў у сядзібу ў пошуку заробку ў 1905 годзе. Цяжкая праца на бровары прымусіла паэта вярнуцца ў ранейшую гаспадарку ў Бараўцах.

Пасля рэвалюцыі 1917 года сядзіба была спустошана і знаходзілася ў запусценні. Пазней у ёй быў арганізаваны інтэрнат.

У наш час фондам "Сям'я-Яднанне-Айчына" распрацаваны план рэканструкцыі помніка беларускай архітэктуры.

Карта месцазнаходжаньня


Вярнуцца да спісу