Ручыца

Вельмі сціплая, невялікая вёсачка Ручыца, якая ўваходзіць у склад Нарачанскага сельсавета, знаходзіцца ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці. На тэрыторыі гэтага месца пражывае ўсяго 37 чалавек. Вёска знаходзіцца ў 15 км ад горада Вілейка, недалёка ад мяжы з Гродзенскай вобласцю. Непадалёк ад населенага пункта ёсць і іншыя невялікія вёскі. Побач працякае вельмі ціхая і спакойная рачушка Ганутка, якая ўпадае ў вялікае і ўсім знаёмае Нарач. Берагі гэтай ракі, акружаныя лесам, могуць стаць выдатным месцам для адпачынку на свежым паветры. Чысціня прыроды ў гэтай мясцовасці проста дзівіць і здольна зрабіць усіх прыезджых у Ручыцу гасцей уражанымі.

Гісторыя вёскі Ручыца

Раней гэтая вёска была вядомая як Ганута, імя сваё яна атрымала у гонар невялічкай ракі, якая і зараз цячэ па гэтай мясцовасці. У той час гэта быў радавы маёнтак Агінскіх. На той момант, калі адбылося злучэнне з вёскай Ручыца, вёскі Ганута на картах ўжо не было.

Другая палова XVIII стагоддзя была адзначана ўзвядзеннем ваяводай Агінскім драўлянай сядзібы на тэррыторыі ўжо новага мястэчка. І ў гэты ж перыяд у межах сядзібнага ўчастка быў пабудаваны касцёл з дрэва.

Пасля падзелу Рэчы Паспалітай вёска Ручыца стала часткай Расійскай імперыі.

На вясковых могілках ў 1809 годзе пабудавалі драўляную капліцу, якая згарэла ў канцы XX стагоддзя, а, магчыма, як кажуць мясцовыя жыхары, развалілася ад старасці і не захавалася да нашых дзён.

У пачатку XIX стагоддзя каталіцкі касцёл зачынілі, аднак крыху пазней, да канца XIX стагоддзя, на яго месцы пабудавалі праваслаўную Успенскую царкву.

Як і многія іншыя гарады і паселішчы Беларусі, вёска Ручыца пабывала таксама ў складзе Польшчы і БССР.

Славутасці вёскі Ручыца

Вёсачка хоць і вельмі сціплая, невялікая і з першага погляда непрыкметная, але адназначна тут ёсць на што паглядзець і ў якіх месцах пабываць. З асаблівых славутасцяў гэтага краю можна вылучыць сядзібу Агінскіх, пабудаваную ў канцы XVIII стагоддзя, або тыя невялічкія часціны, што ад яе засталіся. Ад сядзібнага дома захаваліся толькі невялікія ўзгоркі, якія ўжо паспелі зарасці хмызняком. Да нашых дзён дайшлі толькі дзве капліцы, якія, на жаль, знаходзяцца ў паўразбураным стане: адна - непадалёк ад мясцовых могілак, другая - пасярод поля.

У 70-х гадах XX стагоддзя праз раку пабудавалі драўляны падвесны масток, які дазваляе перабірацца з аднаго берага на іншы. Але асабліва баязлівым будзе цяжка прайсці па гэтым мосціку, таму што выглядае ён, быццам вось-вось упадзе. Між тым, ён дастаткова трывалы.

Другой асаблівасцю вёскі Ручыца з'яўляецца праваслаўная Успенская царква. Нягледзячы на ​​даволі старую пабудову (канца XIX стагоддзя), яна захавалася і да нашых дзён.

Праязджаючы міма гэтага месца, варта хоць бы ненадоўга тут спыніцца. Удзяліўшы гэтаму населенаму пункту крыху свайго часу і ўвагі, вы не пашкадуеце аб гэтым ні на хвіліну. Тут вельмі маляўнічыя месцы, чыстае паветра і найпрыгажэйшая прырода. Ды і мясцовыя жыхары адрозніваюцца асаблівай, уласцівай толькі да беларусаў гасціннасцю, шчырасцю і прыязнасцю.