Птіч

Утульная вёсачка Мінскай вобласці Пціч знаходзіцца ў Пухавіцкім раёне ў сарака кіламетрах ад сталіцы краіны. У гэтай мясцовасці пражывае каля адной тысячы чалавек. З некалькіх бакоў тэрыторыя вёскі акружана густым прыгожым лесам, зблізку працякае паўнаводная рака Пціч. Гэты населены пункт раздзелены з двух бакоў чыгункай на паўночную і паўднёвую часткі. Забудова вёскі адбывалася пераважна па тыпу сядзібных пабудоў, але ў 90-х гадах 20 стагоддзя тут былі пабудаваны хаты з цэглы на сто сорак чатыры кватэры. Сюды пераехалі людзі з тэрыторыі, якая была забруджана пасля аварыі на ЧАЭС.

Гісторыя вёскі Пціч

Першае згадванне ў гістарычных крыніцах пра вёску Пціч было ў пачатку 16 стагоддзя, дзе яна ўпаміналася ў якасці паселішча ў складзе Вялікага княства Літоўскага. У канцы 19 стагоддзя пачала сваю працу чыгуначная станцыя, на якой грузіліся ў вялікіх аб'ёмах лясныя і збожжавыя грузы. Прама на ёй была адкрыта лесапільня. У перыяд Айчыннай вайны быў падарваны чыгуначны мост, які ішоў праз мясцовую раку. Ажыўлёны рух спыніўся на цэлых 18 сутак. У 1942 году былі забіты 68 чалавек – ураджэнцаў з вёскі Пціч, якія былі пахаваны ў брацкай магіле.

Адным са знакамітых выхадцаў вёскі Пціч быў беларускі пісьменнік Дегцяр. А таксама ўраджэнцам гэтай мясцовасці з'яўляўся Шульман - доктар тэхнічных навук.

Выбітнасці вёскі Пціч

Пціч - вельмі кампактная і невялікая вёсачка, аднак турыстам, якія мімаходам праязджаюць гэтым маршрутам, абавязкова варта спыніцца і пабываць у вельмі цікавых мясціна. У Пцічы ёсць шмат цікавага, таго, што ўразіць і запомніцца надоўга.

Адной з самых асноўных выдатных мясцін гэтага раёна з'яўляецца музей старадаўніх рамёстваў пад назвай «Дудуткі», які быў адкрыты ў 1990 годзе. Музей «Дудуткі» - адзін з самых наведвальных турыстамі на ўсёй тэрыторыі Беларусі. Прычым прыязджаюць сюды не толькі жыхары Беларусі, а і турысты з розных куткоў свету. Сам музей - гэта не адзіны будынак з экспазіцыяй, але цэлы комплекс пабудоў. У гэты комплекс уключаны: рамесны двор з гамарняй, гараж, у якім ёсць рэтра аўтамабілі, стайня і невялікі заасад. Недалёка ад музея размясцілася стары будынак млына, які ўзвялі ў 1905 годзе. Гэта адзіны млын, якая і дагэтуль працуе ў краіне на сённяшні дзень – адзін толькі гэты факт варты таго, каб наведаць гэты музей. У комплексе таксама можна знайсці «афіцыйна» самагонны апарат, на ім дазволена вырабляць самы моцны алкагольны напой. Дарэчы, калі ехаць сюды ў складзе турыстычнай групы, можна пакаштаваць не толькі традыцыйны хлеб з салам і цыбуляй, але і знакаміты самагон, да якога Вам прапануюць незвычайную закуску – мясцовы мёд і салёны агурок. Акрамя пералічанага, на тэрыторыі музея размяшчаецца яшчэ маса ўсяго цікавага і пазнавальнага.

У вёсцы Пціч ёсць даволі свежая пабудова - царква святога Іаана Хрысціцеля. Дата пабудовы гэтага храма - 2007 год. Будынак практычна новы і рэжа вока, ствараецца ўражанне, што будаўніцтва было скончана толькі ўчора, а ўжо сёння храм адкрыты для турыстаў.

Адпачынак у вёсцы Пціч будзе не толькі прыемным для душы, але і карысным для пашырэння далягляду і агульнага эстэтычнага густу кожнага чалавека.