Вёска Аношкі размешчана ў Нясвіжскім раёне Мінскай вобласці. Да Нясвіжа ад Аношкаў усяго чатырнаццаць кіламетраў. Аналагічная адлегласць і да самай блізкай чыгуначнай станцыі Хвоева. Вёска Аношкі адносіцца да Казлоўскага сельсавета.

Гістарычныя звесткі

Назва вёскі Аношкі непарыўна звязана з маёнткам роду Абуховічаў, якое мае назву Наруцэвічы і згадваецца ў Інвентары ад 1745 года.

Насельніцтва

У наш час у Аношках зарэгістравана больш за дзве тысячы жыхароў. Пасля здабыцця статуса аграгарадка значна павялічыліся колькасць і дабрабыт жыхароў населенага пункта.

Выбітнасці 

У пачатку XIX стагоддзя ўладальнікам маёнтка стаў Кароль Чапскі са Станькова. Землі перайшлі да яго ад Абуховічаў у якасці пасагу яго жонкі Фабіяны.

Фарміраванне сядзібы прыйшлося на першую палову XIX стагоддзя і праходзіла пад уплывам моднага на той час стылю рамантызму. Чапскія валодалі маёнткам на працягу трох пакаленняў.

Сядзібная хата была аднапавярховай, пабудаванай у стылі сярэднявечнай архітэктуры. Выцягнуты прастакутны будынак меў вальмавы дах. На ўсходнім боку хаты была пабудавана васьмігранная вежа ў два ярусы. Пра замкава-крэпасное дойлідства ў афармленні вежы кажуць крэмальеры ў завяршэнні будынка. На другім ярусе вежы вокны не былі прадугледжаны, для панарамнага агляду на ім былі выведзены чатыры балконы.

Галоўны фасад будынка ўвенчвалі два парадных уваходы. Іх вылучалі рызаліту з вежамі ў выглядзе пілонаў. Вялікае пад'язное кола з траўнікам раскінулася перад сядзібнай хатай. Афіцына, лямус, жылы флігель і сядзібная хата былі структурамі сядзібнага двара. Двухпавярховы будынак лямуса быў пабудаваны з валуноў, у скляпеністых падвалах якога размяшчалася сыраварня. Уезд на сядзібны двор быў аформлены брамамі, поруч з якімі стаялі скульптуры святой Агаты, размешчаныя на калоне вышынёй у 3,5 метра.

На ўсходнім боку двара размяшчалася незвычайная стайня, якая мела дзве часткі - прастакутную і падковападобную, паміж якімі была студня.

Доўгая ўязная алея была аформлена каштанамі. Яе размяшчэнне праходзіла такім чынам, што пры ўездзе адразу адкрываўся маляўнічы краявід на гаспадарчы двор, парк і вадаёмы.

Нельга не згадаць складаную водную сістэму, якая перасякала сядзібу ў цэнтральнай яе частцы. Вадаёмы і дамбы архітэктары ўсталявалі на рацэ Нарутоўка.

Асобнай увагі заслугоўвае вялікі парк сядзібы Чапскіх, які займае каля васьмі гектараў. Ён прадстаўлены драўнянымі кветнікамі, якія чаргуюцца з палатном траўніка. Да нашых дзён захаваліся больш за дзясятак кветнікаў, на якіх растуць клёны, ліпы, грабы, ясені, бярозы і дубы. Сапраўды, пралічаная архітэктура драўняных астраўкоў прадухіляе перакрыжаванне крон і дазваляе азірнуць усю панараму кветніка здалёку. У цэнтральнай частцы парку, якая атачае сядзібу, было шмат квітнеючых хмызнякоў, асабліва вялікая колькасць бэзу і руж.

Парк сядзібы Наруцэвічы не мае аналогаў у Беларусі, аднак імя майстра, які стварыў такую прыгажосць, засталося невядомым.