Канстанцінава

Месца, дзе сустракаюцца межы абласцей - Мінскай, Гродненскай і Віцебскай, месца, адкуль можна ўбачыць мяжу з Літвой, басейн Нёмана, возера Свір, рака Страча - вось апісанне геаграфіі размяшчэння вёскі. Каля 200 чалавек пражываюць у ёй (па дадзеных на 2009 год). Жыццё ў такім месцы не можа не быць актыўным, таму і праезд праз яе забяспечаны дарогай рэспубліканскага значэння - Р43.

Вёска імя гаспадара

Носьбіт вядомага ў гісторыі Беларусі высакароднага прозвішча Хамінскіх - Кастусь Хамінскі - увекавечыў сваё ўласнае імя, атрыманае пры нараджэнні, у назве землях, якімі валодаў. Здарылася гэта ў канцы 18 стагоддзя, а да таго вёска была вядомая як Слабодка. А ў далейшым фальварак Канстанцінава ўжо праходзіць менавіта пад новай назвай ва ўсіх гістарычных летапісах, уключаючы жыццяпіс уласных нашчадкаў Кастуся Хамінскага, вельмі тытулаваных і ўслаўленых.

Ён жа вылучыў сродкі на будаўніцтва драўлянага каталіцкага храма, які быў асвячоны ў імя Ушэсця Панны Марыі.

Перыпетыі вайны 1812 года з Напалеонам фатальна адбілася на абліччы вёскі: храм згарэў. Спробы аднавіць яго (у больш трывалым каменным увасабленні) прадпрымаў новы ўладальнік маёнтка Ф. Пашкевіч. Але не паспеў, бо памёр. Дарэчы, нават у недабудаваным на той момант храме праводзіліся набажэнства.

На паўстагоддзя пазней граф Старжынскі і пан Хамінскі адбудавалі храм у тым выглядзе, у якім ведаем яго сёння і мы. Была таксама пабудавана агароджа з таго ж, што і сцены касцёла, бутавага каменя (будаўнічы матэрыял, які патрабуе характэрнага, адмысловага мура). Праход да касцёла забяспечвае велічная брама.

Сама ж вёска, як і шматлікія населеныя пункты, якія распалажылася на скрыжаваннях дарог і гістарычных шляхоў, жыла стагоддзямі звычайным жыццём, задавальняючы інтарэсы як мясцовых жыхароў, так і прыезджых: сялянскія падворкі, касцёл, народная вучэльня, крама, карчма. Змянялася і адміністрацыйная прыналежнасць: вёска за два стагоддзі ўваходзіла папераменна ў склад Расійскай імперыі, Польшчы, з 1939 года - БССР.

Падрабязней пра Узнясенскі касцёл і іншыя памятныя месцы

У канчатковым варыянце касцёл Ушэсця Панны Марыі набыў рысы архітэктурнай пабудовы неакласіцызму. У яго вонкавым абліччы існуюць усе добрыя якасці і элегантнасць, якія ўласцівы культавым збудаванням каталіцызму. Варта згадаць і той выдатны факт, што пры любым дзяржаўным кіраванні гэта каталіцкая царква не пераставала дзейнічаць.

Побач з храмам размешчаны будынак косніцы, старой плябаніі (хаты святара) і новы (1997 г.) парафіяльны (прыхадскі) цэнтр.

Захаваліся таксама каталіцкія могілкі, якія мелі ў сваім ландшафтным рашэнні такую цікавую дэталь, як падвойную агароджу (звонку і ўнутры могілак). Капліца-косніца і брама ў вонкавай агароджы - таксама гістарычныя выбітнасці.

Ад маёнтка захаваліся некалькі гаспадарчых пабудоў. Яны - нямыя сведкі вялікіх мінулых эпох, і таму выклікаюць жывы інтарэс у ва ўсіх, хто цікавіцца гісторыяй роднага краю.

Карта месцазнаходжаньня


Вярнуцца да спісу