Цеалін

Уся Гродзенская вобласць лічыцца ўнікальнай. І на гэта, безумоўна, паўплывала мноства прычын. На тэрыторыі Гродзеншчыны засяроджана велізарная колькасць праваслаўных і каталіцкіх помнікаў архітэктуры, якія адносяцца да розных эпох. Менавіта гэтыя пабудовы ўяўляюць сабою жывую захаваную гісторыю Беларусі. Тут можна сустрэць найпрыгажэйшыя нацыянальныя паркі і прырода-ахоўныя тэрыторыі. Таму нават самая маленькая і, на першы погляд, усімі забытая вёсачка можа стаць для замежных турыстаў самым лепшым месцам для экскурсій і адпачынку.

Вось і ў вёску з незвычайнай назвай Цеалін часта любяць прыязджаць турысты з іншых абласцей Беларусі. І гэта невыпадкова, бо тут захавалася практычна некранутая людзьмі прырода, а мясцовыя краявіды і хароствы і да гэтага часу прыцягваюць мастакоў і пісьменнікаў.

За сваю доўгую гісторыю вёсачка выпрабавала мноства бед і пазбаўленняў, як, дарэчы, і ўся Беларусь і Гродзенская вобласць. Яшчэ з другога тысячагоддзя на Гродзеншчыне жылі прадстаўнікі практычна ўсіх этнічных нацыянальнасцяў, чаго нельга сказаць пра іншыя беларускія вобласці. Паступова гэтыя землі сталі асвойваць старажытныя балты, якія жылі тут аж да пачатку XIII стагоддзя. Потым іх выцеснілі славяне, якія, уласна, і жывуць тут да гэтага часу.

Доўгі час вёска Цеалін, як і ўся Гродзенская вобласць, знаходзілася пад бясконцай пагрозай набегаў мангола-татараў. Таму на працягу больш за два стагоддзі мясцовыя жыхары жылі ў пастаяннай трывозе і страху за сваё жыццё і маёмасць. Крыху пазней вёска ўваходзіла ў склад Вялікага Княства Літоўскага, а потым яна стала часткай Рэчы Паспалітай.

У 1897 годзе вёска стала часткай Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні. На той момант гэта быў невялікі маёнтак, дзе жыло ўсяго толькі 50 чалавек. Праз амаль дзясятак гадоў мястэчка стала разрастацца, у выніку чаго ўжо да 1905 года яно стала звацца фальваркам, аднак колькасць жыхароў не павялічылася. У 1920-х гадах Цеалін становіцца часткай Польшчы, пасля гэтага вёска стала актыўна развівацца і будавацца. Аднак нядоўга мясцовыя жыхары цешыліся, бо з прыходам Вялікай Айчыннай вайны вёска моцна змянілася. І гэта не дзіва, бо на працягу чатырох гадоў Цеалін знаходзіўся пад акупацыяй нямецка-фашысцкіх захопнікаў. І толькі ў ліпені 1944 года, пасля вызвалення, вёска зноў зажыла і стала павольна разрастацца і аднаўляцца з руін.

З прыходам савецкай улады, палітыкі калектывізацыі і індустрыялізацыі ў вёсцы, як і практычна ва ўсіх іншых беларускіх населеных пунктах, пачалі ўтварацца калгасы. У вёсцы Цеалін у другой палове XX стагоддзя быў створаны калгас з тыповай савецкай назвай «9 мая». Толькі да гэтага часу колькасць двароў павялічылася ўдвая: да 1960-х гадоў двароў ужо налічвалася сотня. Адпаведна і мясцовых жыхароў стала ў разы больш. З гэтага моманту вёска зноў задыхала, зажыла ўласным жыццём і стала любым месцам адпачынку беларусаў, якія прыязджаюць сюды на выходныя і летні адпачынак.

Вярнуцца да спісу