Добруш

Гісторыя развіцця горада

Упершыню Добруш упамінаецца з хроніках у шаснаццатым стагоддзі. З 1560 гады ён стаў вядомы, як вёска Рэчыцкага павета ВКЛ. Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай увайшоў у склад Расійскай імперыі. Да 1834 года горад знаходзіўся ва ўласнасці графа П.А. Румянцава-Задунайскага, пазней князя І.Ф. Паскевіча. У 1870 годзе яго нашчадкі адкрылі тут фабрыку па вытворчасці паперы. З 1887 года ў мястэчку пачала дзейнічаць чыгуначная станцыя.

Масты над ракой Іпуць

Гэта цудоўнае мястэчка носіць назву горада трыццаці мастоў. Рака падзяляецца на мноства рукавоў, утвараючы астраўкі. Вялікая колькасць мініяцюрных мастоў злучае мікрараёны гэтага выдатнага мястэчка ў адзінае цэлае. Такое незвычайнае мноства мастоў, якія знаходзяцца ў гэтым цудоўным мястэчку, практычна нельга ўбачыць ні ў адным з гарадоў падобнага маштабу. Даўжыня ракі Іпуць складае 437 000 метраў, а сумарная даўжыня ўсёй рачной сістэмы разам з іншымі 750 рэкамі - 4242 кіламетраў.

Хоць рака і несуднаходная, у яе ёсць спосаб забеспячэння вадой прамысловыя вытворчасці. Адметнай рысай прасторы ракі з'яўляецца наяўнасць плаціны. На ёй знаходзяцца чатыры масты - драўляны, турбінны і два жалезабетонных. Іпуць з даўніх часоў лічыцца адной з самых зграбных і прыгожых рэк нашай краіны.

Добрушскі раённы краязнаўчы музей

Музей знаходзіцца недалёка ад цэнтральнай плошчы. Нягледзячы на гарматы, якія стаяць на ўваходзе, гасцей там сустракаюць сардэчна.

З 70-х гадоў 19 стагоддзя пры Добрушскай папяровай фабрыцы дзейнічала школа для дзяцей працоўнікаў фабрыкі і з'яўлялася лідарам сярод школ, арганізаваных папяровымі фабрыкамі Расіі, па ліку навучэнцаў. У 1909 годзе Паскевіч пабудаваў новы дом з цэглы на капітал, які дала знакамітая княгінія Ірына Іванаўна. У 1910 годзе пры школе адкрыліся рамесныя класы, якія насілі імя імператара Аляксандра 2.

Пасля рэвалюцыі пабудова існавала як агульнаадукацыйная школа і школа музыкі. Нейкі перыяд там змяшчаўся і дзіцячы творчы цэнтр. А ў 2002 адкрылі краязнаўчы музей.

У 2003 годзе пачалося папаўненне фондаў гэтага музея, галоўным чынам за кошт залічэнняў з грамадскіх музеяў раёна. На сённяшні дзень яго калекцыі толькі павялічваюцца.

Вы можаце ўбачыць там помнікі багатай гісторыі краю са старажытнасці да сучаснасці. Музей праводзіць навукова-даследчую працу, прысвечаную вывучэнню прамысловых дасягненняў рэгіёна, пра абласныя поспехі вышыўкі і ткацтва, пра гісторыю станаўлення і развіцця папяровай фабрыкі.

Добрушская папяровая фабрыка

Прадпрыемства валодае раскошным і займальным мінулым. У 1849 годзе граф І.Ф. Паскевіч, вядомы ваенны дзеяч Расійскай імперыі, генерал-фельдмаршал, узвёў у гэтым выдатным мястэчку фабрыку па вытворчасці паперы. Але ператварыць планы ў жыццё ў яго так і не выйшла. Даў гэтым планам жыццё яго нашчадак, генерал-ад'ютант Ф.І. Паскевіч. У 1870 годзе ён запрасіў у гэта маляўнічае мястэчка замежных і расійскіх рамеснікаў, каб стварыць фабрыку, якая ў далейшым стала адной з самых вялізных у імперыі. На той момант тут працавала каля 1000 чалавек.

За той час, колькі існуе фабрыка, яна двойчы брала ўдзел у расійскіх прамысловых выставах: у 1882 годзе ў Маскве і ў 1896 годзе ў Ніжнім Ноўгарадзе. За кошт фабрыкі фармавалася і сацыяльная інфраструктура Добруша: адкрылася школа, бальніца, аптэка, сфармаваўся хор і духавы аркестр.

У 1917 году яе зачынілі, але хутка адкрылі зноў. У 20-я гады мінулага стагоддзя яна прымножыла выпуск сваіх вырабаў. 17 кастрычніка 1922 года ёй быў прысвоены тытул «Герой працы».