Драгічын - невялікі горад, размешчаны ў Брэсцкай вобласці. Яму больш за пяцьсот гадоў, і на яго тэрыторыі размешчаны ўнікальныя помнікі беларускай архітэктуры.

Кароткі гістарычны агляд

Упершыню горад згадваецца ў летапісах у 1452 годзе. У тыя часы ён яшчэ не быў горадам, а вёскай, якая называлася Давечаровічы. Само паходжанне слова "Драгічын" мае, па меркаванні навукоўцаў, некалькі версій:

• На тэрыторыі сучаснага горада некалі знаходзілася паселішча аднаго з трох асноўных беларускіх плямёнаў, якое звалася "дрыгавічы".
• Другая версія звязваецца з меркаваннем, што ключавым з'яўляецца корань "дрогі" - дарога. Гэта можна растлумачыць тым, што Драгічын заўсёды знаходзіўся на скрыжаванні ключавых маршрутаў, у наш час праз яго праходзіць траса Брэст-Пінск.

Драгічын, як і шматлікія беларускія гарады, прайшоў складаны шлях станаўлення ад невялікай вёсачкі да цэнтра аднайменнага княства. На яго тэрыторыі лютавалі татары, затым ён быў заняты літоўцамі і квітнеў да ўваходжання ў склад Рэчы Паспалітай. Пад уладай палякаў дабрабыт дрогінчынцаў пагоршыўся.

Калі яго ўключылі у склад Расійскай імперыі, Драгічын пераходзіў пад кіраванне розных губерняў. Падчас Першай сусветнай вайны яго тэрыторыя была занята спачатку нямецкімі войскамі, затым - польскім войскам. Так, у складзе Польшчы, Драгічын сустрэў Айчынную вайну, падчас якой ён быў ізноў акупаваны нямецкім войскам і вызвалены толькі праз некалькі гадоў - у 1944 годзе. Драгічынскі раён увайшоў у гісторыю, дзякуючы гераічнасці партызан - менавіта тут адбылася знакамітая саракадзённая абарона Дняпроўска-Бугскага канала. Статус горада быў прысвоены Драгічыну толькі ў 1967 годзе.

Насельніцтва і гаспадарчыя магчымасці рэгіёна

Паводле інфармацыі пачатку 2016 гады, у горадзе пражывае 14 898 чалавек. На тэрыторыі горада размешчаны і паспяхова функцыянуюць фабрыкі і заводы рэспубліканскага маштабу: фармацэўтычнае горадаўтваральнае  прадпрыемства "Экзон", "Фрост і Да" і іншыя.

Славутасці і турызм

Галоўным архітэктурным здабыткам Драгічына з'яўляецца выдатна захаваная драўляная дзейсная Грамніцкая царква, пабудаваная ў 1862 годзе. У 1928 году быў узведзены касцёл Дзевы Марыі, аднак ён, у адрозненне ад царквы, не дзейнічае. Акрамя таго, у Драгічынскім раёне размешчана некалькі ключавых помнікаў хрысціянскай архітэктуры: Бяздзежская Свята-Траецкая царква (1784 г.), Вавуліцкая царква Раства Багародзіцы (1737 г.), Валавельская Юраўская царква (1766 г.), Дзятковіцкая Пакроўская царква (1740 г.), якія з'яўляюцца здабыткам не толькі Драгічынскага раёна, але і ўсёй Беларусі.

Драгічын вядомы таксама і тым, што з 1858 па 1864 гады на тэрыторыі сядзібы, якая знаходзіцца ў вёсцы Людвінава, жыла знакамітая польская пісьменніца Эліза Ажэшка. 

Штогод горад збірае праваслаўных вернікаў з усіх куткоў на рэспубліканскі фэст "Спявайце Богу нашаму, спявайце".